جلسه با مدیرسازمان ملی جوانان بوشهر
سال گذشته که آقای ایمان عطار زاده مدیران سازمان ملی جوانان بود فعالیت های خوبی را انجام داد و توانست با مشارکت تعدادی از ادارات و سازمان ها و مؤسسات برنامه های مفیدی را اجرا نماید.
جناب حجت الاسلام ابراهیمی مدیر جدید سازمان ملی جوانان نیز الحمدلله با توانمندی و انگیزه ی بسیار خوبی وارد صحنه شده است. روز یکشنبه بیست و چهارم شهریور ماه جلسه ای مفصل با ایشان درباره ی برنامه ها داشتیم که به تفاهم نامه های خوبی انجامید و امید است در شش ماهه ی دوم سال جاری بتوانیم آن ها را عملی سازیم.
مصاحبه با دکتر مشایخ
فصلنامه فرهنگ بوشهر که اولین شماره ی آن در بهار امسال از چاپ بیرون آمد و دومین شماره ی آن نیز در دست انتشار می باشد. شاید تنها فصلنامه ی پژوهشی استان می باشد که انتظار می رود بتواند مقالات علمی، تحقیقی پژوهشی صاحب نظران و پژوهشگران را به چاپ برساند و از این جهت خدمتی پژوهشی به اهالی فرهنگ دوست استان نماید.
در همین راستا در نظر است در هر شماره یک مصاحبه با صاحب نظران و پیشکسوتان در امر پژوهش داشته باشیم. اولین مصاحبه را با جناب دکتر مشایخ رییس بنیاد ایران شناسی شعبه بوشهر داشتیم. در این مصاحبه بجز این جانب، آقایان سید قاسم یاحسینی، مظفری زاده نیز حضور داشتند. گفت و گوهای خوبی صورت گرفت که امید است هر چه زودتر در شماره دوم فرهنگ بوشهر به چاپ برسد. این مصاحبه در روز سه شنبه بیست و ششم شهریور ماه صورت گرفت.
بازدید از زندان برازجان
مدت ها قبل آقای ملاکی رییس زندان برازجان از این جانب دعوت کرده بود که از زندان برازجان بازدیدی داشته باشم و در صورت امکانبا آنها در خصوص مسائل فرهنگی همکاری هایی داشته باشیم.
عصر چهارشنبه بیست و هفتم شهریور ماه بالاخره این فرصت فراهم شد. آقای علیرضا میر مسؤول فرهنگی زندان گزارشی از فعالیت های فرهنگی و مذهبی داد. احساس کردم که باید زندان را قبل از آنکه یک محل مجازات برای زندانیان قرار داد آن را یک فرصت شمرد و به اصلاح زندانیان پرداخت. بسیاری از این زندانیان قبل از آنکه یک متخلف حرفه ای باشند، بر اثر یک اشتباه که شاید برای اولین بار هم بوده به زندان افتاده اند. بنابراین اگر برنامه ریزی فرهنگی و تربیتی دقیق در زندان ها صورت پذیرد می توان به اصلاح بسیاری از این زندانیان پرداخت. آقای میر برنامه های خوبی را نقل کرد. ولی برای چنین کارهای فرهنگی بایستی واقعاً اعتبار مناسب اختصاص داد و از اساتید ، هنرمندان و دست اندرکاران امور برای اجرای برنامه ها دعوت کرد.
بازدیدی هم از داخل بند داشتم. زندانیان در دو سالن بزرگ زندگی می کردند. یک سالن مربوط به معتادان به مواد مخدر و یک سالن هم مربوط به سایر زندانیان از جمله افرادی که محکومیت های دیه، مهریه، بدهکاری های ناشی از صدور چک و 000 داشتند.
متأسفانه سیستم خنک کننده فقط چندین کولر آبی بود. زندانیان در فضایی محصور شده مشغول بازی والیبال بودند. بازدیدی هم از کتابخانه داشتم. کتابخانه که چه بگویم اتاق کوچکی که تعداد نسبتاً زیاد کتاب که اکثراً هم قدیمی بودند در قفسه ها چیده شده بود. یک زندانی هم کتابدار بود و کتاب های به امانت گرفته شده توسط زندانیان را در در دفتر بزرگی ثبت می کرد. تاریخ به امانت گرفتن کتاب ها نشان می داد که کم و بیش زندانیان کتاب تحویل می گیرند. متأسفانه سطح کتاب ها نشان می داد که در این مورد کار کارشناسی انجام نشده است. مثلاً برخی کتاب ها درباره ی آراء فلسفی ملاصدرا و امثالهم بود. شواهد نشان می داد که سطح تحصیلات اکثراً در سطح دبیرستان و پایین تر از آن است. همچنین ظاهر زندانیان نیز نشان می داد که بیشتر آن ها زیر سی سال سن دارند، به این فکر افتادم که بایستی برای انتخاب کتاب برای کتابخانه زندانیان دقت بیشتری صورت پذیرد و کتاب هایی که متناسب با فهم و درک زندانیان باشد در نظر گرفته شود. از طرف ارشاد اعلام آمادگی برای همکاری از جمله اهدای کتاب و فیلم های لازم نمودم. البته در هنگام بازدید برخی از زندانیان به حساب اینکه من از مسؤولان قضایی هستم می خواستند به بیان مشکلات و مسائل خود بپردازند که یادآوری می کردم که انتظاری در این مورد از من نداشته باشند چون من مسؤول فرهنگی هستم.
البته زندان بخش دیگری نیز داشت که زندانیان به اصطلاح «رأی باز» در آن بودند این دسته از زندانیان از امکانات بیشتری از جمله مرخصی ها برخوردار بودند.
به طور کلی ظواهر نشان می داد که زندانیان بسیاری از امکانات را در این زندان ندارند که باید برای آن ها در نظر گرفته شود. البته آقای میر گفت در حال حاضر یک زندان دیگر نیز در کنار همین زندان ساخته شده که تمامی این زندانیان به زندان جدید منتقل می شوند و این زندان تبدیل به اردوگاه کار برای زندانیان معتاد خواهد شد. به هر حال با حضور یکی دو ساعته در زندان احساس کردم که چقدر فضای زندان کسل کننده، تحقیر آمیز و غمبار است و چه زیباست که جامعه ی ما به مرحله ای برسد که کمترین تعداد زندانی در آن وجود داشته باشد. آرزویی که در حال حاضر متأسفانه تحقق آن صورت نگرفته است چرا که به نظر می رسد به تعداد زندانیان به خاطر عوامل مختلف افزوده می شود و این موضوع مسؤولیت همه بخصوص مسؤولان فرهنگی را بیشتر می کند.
قطعی شدن زمین تالار 2000 نفری
بالاخره پس از چندین سال مشکل زمین تالار 2000 نفری بوشهر حل شد. ساخت این تالار که به گفته ی کارشناسان با تجهیزات آن حدود ده میلیارد اعتبار نیاز دارد سال ها بود که به خاطر نبود زمین در بوشهر با مشکل مواجه بود. از سال 1385 این جانب به طور ویژه زمین تالار را که مساحتی حدود دوازده تا پانزده هزار متر مربع نیاز داشت در دستور کار قرار دادم که خوشبختانه در شهرک امام رضا (ع) نزدیکی های بیمارستان جدید الاحداث با توصیه استاندار و همکاری سازمان مسکن زمینی به مساحت 15000 متر مربع اختصاص داده شد و حدود اربعه ی آن میخ کوبی شد. قرار است به زودی اطراف این زمین فنس کشی شود. و مطالعه برای ساخت تالار آغاز شود. به گفته ی کارشناسان وزارتخانه چندین تالار با اندازه های مختلف با استانداردهای بین المللی ساخته خواهد شد.
